Door een insta post in New York

Elke ochtend als ze de fabriekshal in Kaatsheuvel binnenloopt, raakt ze bijna gedrogeerd door de bedwelmende leerlucht die haar tegemoet treedt. 

Debbie Mutsaers, telg van leerbewerkersfamilie Mutsaers, is sinds een jaar de baas van het familiebedrijf. ‘Als ik hier de deur open en ik de leerlucht ruik, dan krijg ik jeuk aan mijn handen’.

De Brabantse zat op een hogeschool om accountant te worden, maar vond studie een onderbreking van haar hobby: tassen maken. ‘Van studeren werd ik ongelukkig. Al die regels! Ik heb altijd gezegd: ik wil het overnemen.’

De firma Mutsaers bestaat inmiddels 55 jaar. ‘Ik wil erbij zijn als we 100 jaar worden’, zegt ze strijdbaar.  Ze weet wat ze zegt? ‘Joh, ik werk door tot ik 70 ben’.

Haar grootouders begonnen ooit met het op maat maken van leerproducten onder meer ook zadels. Ambachtelijke looibewerkers uit Kaatsheuvel. Nog steeds bouwt de kleindochter op deze fundamenten, maar ze aast op buitenlandse expansie. De doelgroep: yuppen en buitenlui met geld. Het product: tassen.

‘Deze mensen zoeken een goede, zakelijke tas die er ook modern uitziet. We weten deze jonge professional steeds beter te bereiken met twee tassen die ik zelf ontwierp: bijna tachtig procent van degenen die The Sleeve en The Walker (haar topmerken, red) kopen zijn tussen de 20 en 30 jaar oud. De koerswijziging lijkt dus te werken’, vertelt Debbie Mutsaers. 

De tassen van Mutsaers worden verkocht in Berlijn, Alicante, Lille, Parijs, Tokyo en sinds kort ook in New York.

Ze nam het bedrijf een jaar over van haar vader, maar kreeg niet veel mee. Ze heeft een eenmanszaak opgericht en huurt de inventaris en het personeel - acht mensen- van haar vader die deels met pensioen is. ‘Ik moet het zelf doen.’

De tassen moeten hun weg vinden naar de young professionals die op maat vervaardigde tassen kopen om mee te stralen. ‘Bij ons kun je je eigen kleuren bepalen en in samenspraak een tas samenstellen’, zegt ze. 

Ze koopt Nederlandse waar, maar dan niet uit chauvinistische overweging, maar omdat het betere spullen zijn. ’We zijn trots op Hollands vakmanschap en merken dat er steeds meer behoefte is aan lokaal geproduceerde goederen. Eigenlijk produceren we al zo lang in Nederland, dat het nu weer ‘hip’ is.’

Mutsaers voegt hars van de boomschors toe om kleuren aan te passen. ‘Je kunt variëren met de kleur bruin.’ Het gelooide leer is afkomstig uit Santa Croce, een leerstadje bij Pisa. ‘Daar halen we onze spullen nog steeds’, zegt de nieuwe bazin. ‘Het leer hangt daar te drogen. Dat is prachtig om te zien.’

‘We hechten belang aan duurzaamheid, dus gebruiken we alleen verantwoord en ecologisch leer. Daarin merk je dat we oog hebben voor de toekomst: we geven niet alleen het familiebedrijf door aan de volgende generatie, maar ook de aarde moet nog langer mee. Daarom gaan we zo duurzaam mogelijk om met het leer.’

De tassen zijn natuurlijk iets prijziger dan een halffabrikaat met textiele rommel uit China. Over omzetcijfers is ze discreet. Ze verklapt dat een gemiddelde uitgave aan een tas ongeveer €325 bedraagt. In 2020 hoopt ze een omzet te halen van 9 ton. Lachend: ‘We zijn winstgevend, maak je geen zorgen.’

write a comment

All comments will be moderated before being published